Over de lange radiostilte, de liefde en hechting.

Wat heb ik de laatste maanden veel aan deze blog gedacht. Maar iets neerschrijven zat er niet in. Ik denk dat het wat met me heeft gedaan, de weg naar het moederschap. Ligt het aan de hormonen? Geen idee. Het doet er ook niet toe,  jij hebt er alvast geen boodschap aan.

Beloftes ga ik – mezelf – niet maken. Dat heeft geen zin, denk ik. Al hoop ik stiekem dat ik het schrijven weer kan oprakelen en regelmatig iets op jullie kan loslaten. (Af en toe kreeg ik de vraag wanneer er nog eens iets kwam. Het deed me plezier te weten dat jullie mijn berichten lezen. Daarvoor alleen al doe ik extra moeite zeg!).

Het onderstaande boek dat ik graag wil aanbevelen, werd niet gekozen omdat ik in de wondere wereld van het moederschap ben getreden ( ik klink net als een non die zonet haar geloften heeft afgelegd.). Het boek heb ik gelezen voor ik wist dat het moederschap me ooit te beurt zou vallen. Het gaat over een onderwerp dat ik heel belangrijk vind en waar ik al lang mee ‘bezig ben’: hechting. Op facebook is er een interessante pagina waar er af en toe iets verschijnt over hechting. De auteur ervan is een klinisch psychologe die, onder meer over hechting, een experte in haar vakgebied mag worden genoemd. Het is dus zeker de moeite om haar facebookpagina te volgen/liken.

Boek: Waarom liefde zo belangrijk is. Hoe de liefde voor je baby zijn hersenen vormt//Auteur: Sue Gerhardt//Gelezen: 2014

Korte samenvatting.

Het is een non-fictie boek (wetenschappelijk en zo – jawadde) waarin wordt ingegaan op de liefde van ouders/verzorgers ten aanzien van hun kinderen. Het gaat in op het belang van die liefde voor de ontwikkeling van de hersenen (voornamelijk de emotionele en sociale ontwikkeling van het brein).

De basis van het boek is de theorie van de hechting (i.e. tussen ouder/verzorger en kind). De auteur gaat in het eerste deel in op hechting (onveilige) en legt uit wat er in de hersenen gebeurt. Door topics zoals onder meer ‘gevoelens als signalen’ – ‘onveilige hechting en het zenuwstelsel’ – ‘de kracht van een glimlach’ en ‘het gestreste brein’ krijg je een duidelijk beeld van het belang van de onvoorwaardelijke liefde van ouders/verzorgers voor hun kind. Let wel, de onvoorwaardelijke liefde zoals in het boek wordt gedefinieerd. In het tweede deel gaat de auteur in op een aantal specifieke thema’s om aan te tonen dat in het geval de hechting onveilig is/was dit gevolgen heeft voor de toekomstige volwassene (onder meer depressies – PTSS – persoonlijkheidsstoornissen).

Wat vond ik van het boek?

Een non-fictie lezer ben ik niet (al ben ik nadien altijd content dat ik een non-fictie boek heb gelezen. Ik voel me dan even – echter van korte duur – slimmer). Dit boek is heel interessant, zeker als je geïnteresseerd bent in psychologie, de werking van hersenen, de ontwikkeling van een kind, …. Het is vooral interessant omdat de auteur de moeite neemt om uit te leggen wat hechting met de hersenen doet, hoe de blauwdruk van de hersenen wordt vastgelegd in de vroege baby- en kindertijd. Boeiende lectuur, als je het mij vraagt.

Een  aantal ‘kritische’ opmerkingen over het boek:

1. Ik twijfel eraan of je zonder andere teksten te hebben gelezen over hechting iets hebt aan dit boek (dit betekent niet dat ik je onderschat hé). Is alles wel voldoende gekaderd?
2. Vrolijke lectuur zou ik het niet noemen. Dus, mocht je als kersverse moeder hieraan willen beginnen, vergeet niet dat die hormonen mogelijks nog niet helemaal uit je lijf zijn. Het kan een gevaarlijke mix worden :). Het blijft weliswaar zéér boeiend om lezen.
3. Een ‘praktisch handboek’ is het ook niet. Er wordt enkel beschreven wat er allemaal verkeerd loopt/ kan lopen wanneer de hechting tussen ouder/verzorger en kind niet goed is. Mij leek dat dit topic ook vanuit een positieve invalshoek kon worden benaderd, namelijk hoe pak je het als ouder aan om ervoor te zorgen dat je een goede/betere hechtingsband met je kind kan opbouwen. Daar bleef ik wat op mijn honger zitten. Als je als lezer zelf niet weet hoe je een goede hechting opbouwt, kan je het volgens mij ook niet (gemakkelijk) tussen de regels van de negatieve verhalen door afleiden. Misschien zou dat de auteur te ver gebracht hebben?

Aanrader?

Ik vind van wel, uiteraard ben ik slechts een leek. Maar hechting is – voor mij althans- zo fundamenteel en het zou me plezieren mochten meer mensen weten wat hechting is en welke niet te onderschatten invloed dit heeft op een baby – kind – volwassene.

Niet akkoord, zelf gelezen of andere leestips over dit topic?

Shoot!