Jezelf het weekend in schrijven

Het is geen boek dat ik gelezen heb noch een voorstelling die ik gezien heb. Hoogstens zie ik onderstaande stukjes als de drukke week van me afschrijven, want dat was het wel vorige week. Zie het eventueel als een tussendoortje, binnenkijken in andermans gedachten. Dingen die ergens vanbinnen zaten en nu hun weg naar buiten hebben gevonden. Ik weet ook niet waar het vandaan komt. In een vorig leven schreef ik ook teksten, maar dan had ik een excuus, ik puberde. Op vandaag kan ik dat moeilijk zeggen want de kaap van 30 heb ik ondertussen achter me gelaten. Misschien zeg ik binnen afzienbare tijd wel dat de nieuwe puberjaren  tussen 30 en 35 jaar liggen. Whatever.

Goed weekend duifjes, jullie hebben die weekendrust ook verdiend, dat ben ik zeker. Tot gauw.

I.

Mijn blik bleef hangen aan het stukje behangpapier dat een beetje los begon te komen. Links in de hoek van de kamer, net boven de kast waar de tv op stond. Mijn handen rustten op de plek waar net geleden nog je handen wat van je warmte hadden gelaten. Ik denk dat ik nog wat van je adem kon voelen. Al ben ik het niet zeker, het is waarschijnlijk eerder de gedachte eraan. Had ik wat eerder en jij – als het even kon – wat later, dan waren we elkaar gekruist in de hal, beneden aan de trap. Dat ben ik zeker. Je had zeker gedaan wat je anders ook zou doen, mijn voorhoofd met zoenen verkennen om te begrijpen wat me die dag onrustig maakte. Je handen zouden rusten op mijn schouders terwijl je me toefluisterde dat het nog zou sneeuwen. 

Ik zit al even te wachten. Op de sofa die we samen kochten. Misschien moet ik wat licht laten branden, het wordt stilaan donker in huis.

II.

Het was die dame met dat kleine jongetje aan haar hand, ik wist niet waar ik het had. Nooit eerder had ik zo weinig liefde in de ogen van een moeder gezien. Het kind huilde al even steentjes in de grond. Dat zag je aan zijn schoenen, een beetje geschonden aan de binnenkant. Niets liever had ik die dag hem even in mijn armen gesloten en alles wat ik had in die liefkozing gelegd. Zo kon hij misschien, al was het maar voor even, vergeten dat zijn leven uit eenzame plekken bestond.