Boek: Venus in Bont//Auteur:Leopold Von Sacher-Masoch//Gelezen: 22.03.2015//Gekocht uit curieusiteit
Korte samenvatting.
Severin von Kusiemski heeft een ideale vrouw, Venus. Tot hij de verpersoonlijking van Venus ontmoet, Wanda von Dunajew. Hij kan enkel door een volledige onderwerping aan Wanda von Dunajew zijn liefde voor haar ten volle voelen en beleven. Severin laat ons binnenkijken in zijn gedachten, hoe hij zijn liefde beleeft ten aanzien van zijn Venus.
Waarover gaat het boek echt?
In eerste instantie doet de naam van de auteur al vermoeden waarover het boek gaat. Over masochisme. En hoe de psyche daarrond in elkaar zit. Het boek is in 1870 gepubliceerd en gaat over het seksuele verlangen van gehele onderwerping. De naam van de auteur werd dan ook ontleend aan deze vorm van seksuele beleving.
Het hele boek heb ik gedacht dat het enkel daarover ging, tot ik aan de laatste bladzijde kwam. Daar las ik volgende passage: “Dat de vrouw, zoals de natuur haar geschapen heeft en zoals ze de man tegenwoordig aantrekkelijk voorkomt, zijn vijand is en alleen maar zijn slavin of despote kan zijn, maar nooit zijn kameraad. Dit zal ze pas kunnen zijn als ze zijn gelijke is in rechten, opleiding en werk. Nu hebben wij alleen maar de keuze, hamer of aambeeld te zijn, en ik was een ezel dat ik mezelf tot slaaf van een vrouw maakte, begrijp je? Daarom de moraal van het verhaal, wie zich met de zweep laat geven, verdient het met de zweep te krijgen.”
Die passage zette me aan het denken. Wilde de auteur pleiten voor gelijkheid van de vrouw? Ik denk het niet. Misschien sla ik bal wel mis maar ik heb de indruk dat de auteur duidelijk wil maken dat hij vindt dat een vrouw in de maatschappij onderworpen moet zijn aan de man. Het feit dat het personage, in zijn seksueel verlangen, zich ten volle heeft laten onderwerpen aan een vrouw, wordt afgeschilderd als een fout die hij heeft begaan. Iets wat hem niet meer zal overkomen. De man moet de vrouw overheersen, niet omgekeerd.
Wat vond ik van het boek?
Een tijdje geleden heb ik de film ‘Venus in Fur’ van Roman Polanski gezien. Dat is een bijzonder goede film. Toen ik het boek zag liggen in de boekhandel, was ik benieuwd in hoeverre de film aanleunde bij dit boek. De film is gebaseerd op het gelijknamige toneelstuk, dat dan weer is gebaseerd op het boek van Von Sacher-Masoch.
Wel, ik vond het een bijzonder boek. De manier hoe Von Sacher – Masoch het psychologische aspect van een gewilde onderwerping beschrijft, zorgde voor interne strijd. Enerzijds wil je meevoelen met het personage en wil je graag zijn liefde beantwoord zien door de liefde van Wanda. Maar tegelijk is de manier hoe hij zijn liefde wil tonen, namelijk door een vorm van onderwerping, iets bevreemdends. En dat maakt het boek, vind ik, de moeite waard om te lezen. Zou je, in naam van de liefde, kunnen overgaan tot een volledige onderwerping? Vooraleer ik de aanhangers van masochisme op mijn dak krijg, ik heb geen oordeel over deze vorm van seksuele beleving. Ik bedoel immers niet de onderwerping in de erotische sfeer, maar de onderwerping tout court, het geheel en al ter beschikking staan van een ander, waarbij het eigen individu wordt weggecijferd. Interessante gedachte. Misschien komt dit nog wel vaker voor dan we zelf beseffen.
Wanneer ik de laatste passage van het boek erbij neem, wordt dit laatste misschien wat meer geladen, en is er niet voor iedereen een keuze om zichzelf te onderwerpen, maar is dit gewoonweg een voldongen feit. Om te overleven.
Aanrader?
Niet dat ik het nog eens over dat flutboek van een Fifty Shades of Grey wil hebben, want zoveel aandacht verdient dat boek niet. Maar als je dan eens iets wil lezen dat een beetje pikanter is, wel lees dan dit boek. Het is goed geschreven, je leert wat bij en het is bovendien nog eens historisch verantwoord.
Zelf gelezen?
Welaan, wie durft? 🙂
la fille mellifique 